15. Yüzyil Divanlarinda Mekân Algisi: Avnî, Cem Sultan, Ahmet Pasa, Necatî ve Esrefoglu Rûmî Örnegin

Çalisma kapsaminda ele alinan dönem olan 15. yüzyil, Osmanli'nin mekân ve siir dünyasina temel saglamasi açisindan ayri bir önem arz etmektedir. Bu dönemde büyük mekânsal dönüsümler yasanmis ve sonuç olarak Osmanli mimarîsinin üsluplasmasi baslamisti r. Ayni zamanda siir de kelime kadrosu, Divan tertibi ve gazel ve kasidelerin temel kurallarinin olusmasi gibi asamalarla klasiklesme devrine girmistir. Kapsam belirlenirken, çalismanin hacmi göz önüne alinarak incelenen sairlere sinirlama getirilmistir. Bu sinirlama yapilirken bir sultan, bir sehzade, bir bürokrat, bir mutasavvif ve himaye altinda bir sair seçilerek en genis demografik kapsama ulasilma çabasi güdülmüstür. Mekânlarin algisal analizi yapilirken, öncelikli olarak bütün mekânlar tespit edilerek fislenmis ve bir mekân sözlügü olusturulmustur. Sözlükte mekânlarin sözlük anlamlari ve sairlere mahsus kullanimlari özetlenmeye çalisilmistir.